ارسال شده توسط در 87/8/6:: 9:21 عصر
امروز ششم آبان ماه است.بدون هیچگونه مقدمه و موخره ای: آقای رییس جمهور تولدت مبارک .
نوشته زیر را به مناسبت پنجاه ودومین سال تولد احمدی نژاد تقدیم به او و همه دوستدارانش می کنم{لازم به ذکر است
که احمدی نژاد معصوم نیست،عاری از اشتباه و خطا هم نیست،خیلی انتقاد هم به رییس
جمهور و دولت داریم ولی از اینکه رییس جمهورمان است افتخار می کنیم و در نهایت او را
دوست داریم}
..... میخواهم از تو بنویسم ولی
نمی دانم از کجا شروع کنم تو که نقطه شروعی نداری و نقطه پایانی هم.
دوست دارم خدمت تو رابنمایم تو که
خود خدمتگزار هستی و به آن می بالی .
دوست دارم نیمی از عمرم رابدهم به تو تا به خواب روی و خستگی این 3 سال را از تن به در کنی (روزی 20 ساعت کار مگر
میشود نه من که باورم نمی شود)
دوست دارم خستگی چشمانت و حرکت و
لرزش سرت را من جبران کنم اما نمی دانم چگونه.
دوست دارم درکنار تو باشم دوست
دارم دشمنان و بد خواهانت به من ناسزا بگویند و کنایه بیایند تا به تو کمتر آسیب
برسد تو که خود را خاکریز می دانی خاکریز ولایت.
دوست دارم فدایی تو باشم تو که خود
را فدایی میدانی فدایی رهبرت.
دوست دارم به نوعی به تو کمک کنم
اما نمی دانم چگونه؟
اما حیف که من اینجا و تو انجا ،من پایین و تو بالا.نمی دانم ناخودآگاه یاد این جمله آوینی افتادم شاید ربطی هم نداشته باشد ولی"
ای شهید ای آنکه برکرانه ازلی وجود بر نشسته ای ،دستی برآر وماقبرستان نشینان
عادات سخیف را از این منجلاب بیرون کش"
مردم تو را خواهند شناخت و به
دریای بیکران تو پی خواهند برد.......
مردم قدر توراخواهند دانست آن وقتی
که .......
مخالفان تو از پشیمانان خواهند بود........
مظلومیت تو روزی نمایان خواهد شد
هرچند چیزی که عیان است...
والسلام.
کلمات کلیدی :
